Intervisies zijn in mijn ogen bijeenkomsten waarbij aan de hand van 1 of 2 cases deelnemers leren om hun probleemoplossend vermogen te vergroten, zodat ze in toekomstige werksituaties een groter repertoire aanboren en dilemma’s gemakkelijker aangaan. Een case is een vraagstelling die zich in essentie laat duiden als “ik heb een probleem in mijn werk met… en weet niet goed hoe hiermee te dealen. Ik vind het lastig om…..”
In intervisie staat wat mij betreft niet zozeer de inhoudelijke casus centraal, maar wel:
- De kern van het probleem, het probleem achter het probleem, het waarom van het probleem voor de casus-inbrenger en
- het gedrag van de casusinbrenger en de onderliggende patronen.
Intervisiedeelnemers zijn gelijk, in die zin, dat ze allen de ambitie hebben om hun eigen oplossend vermogen te vergroten en zich vrij voelen om binnen de intervisiegroep casuïstiek en daarmee hun eigen kwetsbaarheid in te brengen. Meestal betekent dat, dat er normaliter geen hiërarchische verhoudingen binnen de intervisiegroep zijn.
Zo werk ik in intervisies: ik
- hanteer diverse intervisiewerkvormen om de ingebrachte casuïstiek, de achterliggende vraagstukken en flexibiliteit in het oplossen van knelpunten te bedienen.
- stuur op bijeenkomsten die maximaal 3 uur duren.
- stuur aan op een kennismaking met elkaar en de methodiek vooraf en toets op commitment, veiligheid, werkbaarheid.
- begeleid intervisiebijeenkomsten een aantal keer achter elkaar, om van daaruit de deelnemers een paar keer te laten oefenen in de procesbegeleidingsrol zodat ze na verloop van tijd op eigen kracht de intervisie voort kunnen zetten.