“Ik wil niet nog langer achter het computerscherm zitten.. ik ben het zo @#$&# zat!“
Wellicht herkenbaar? Helemaal als je gedragsvoorkeuren niet zijn ingericht op techniek, precies kijken en stil zitten…
We zijn een dik half jaar onderweg met corona. En het online trainen/ontmoeten, het wegwijs worden in Zoom en andere online samenwerkingsprogramma’s beginnen een beetje te wennen. Het is nogal een steile leercurve geweest: online leven en werken is taai. Voor zowel mijn deelnemers in trainingen, voor mijn coachees alsook voor mij.
Mijn laatste persoonlijke overwinning op het gebied van online werken is het programma Miro: een levensgroot digitaal whiteboard waarop je met je teams van alles kunt communiceren. Ideaal voor projectteams, maar ook voor permanente teams. Hartstikke handig en leuk.
En toch bleef de verzuchting van mijn klanten (en mijzelf ook) om niet digitaal vergroeid te raken met de laptop.
Inmiddels combineer ik mijn trainingen met wandelingen, tekenen van de casuistiek, muziek, samen zingen/dansen (jawel) en ook lichaamswerk voor de camera. Eerlijk is eerlijk: ik vond het spannend om in te zetten, doseer het afhankelijk van wie ik voor me krijg en soms moet men een beetje wennen aan het idee. Maar eenmaal los gegaan krijg ik wel hele positieve reacties. Hilarisch, het houdt iedereen wakker. En men ervaart het nog steeds als inspirerend.
“Hee, online trainen kan best leuk en verfrissend zijn. Er staat alleen maar een scherm tussen jou en mij, maar verder komen we een heel eind” aldus een deelnemer in mijn training na de lunchdip.
Blog
Coming up
Inspiratie
In de pers